Helena Bula

Patronka fundacji

Czyny ją chwalą. Ludzie Kochają

Są ludzie, których już nie ma, ale na zawsze zostają w sercach i... poruszają kolejne serca. Taka też była Helena Bula, z wykształcenia nauczycielka, która robiła dla ludzi coś znacznie więcej, niż dzielenie się wiedzą...

Helena Bula (z domu Całus) urodziła się 2 stycznia 1941 roku w Brusenfelde na terenie III Rzeszy. To tam na pracach przymusowych w czasie II Wojny Światowej przebywali jej rodzice. Po zakończeniu tego trudnego okresu rodzina osiedliła się w niewielkiej wsi na Opolszczyźnie, gdzie mała wówczas Helenka uczęszczała do szkoły podstawowej. W 1960 roku ukończyła pięcioletnie Liceum Pedagogiczne nr 2 we Wrocławiu. Chłonna wiedzy i zawsze chętna do dzielenia się nią z innymi, postanowiła oddać się pracy w charakterze pedagoga. Początki jej zawodowego życia rozpoczęły się w Szkole Podstawowej nr 83 im. Jana Kasprowicza we Wrocławiu.

Od zawsze blisko dzieci

Po wyjściu za mąż zamieszkała w Rędzinach, gdzie przez rok uczyła w tamtejszej szkole. W 1963 roku przeprowadziła się do Częstochowy i rozpoczęła pracę w Szkole Podstawowej im. Ludwika Waryńskiego w Hucie Starej B. Zawsze była blisko dzieci i ich najpilniejszych potrzeb. Była siłą i czynnikiem sprawczym wielu, najbardziej szlachetnych inicjatyw lokalnych. Zdolności przywódcze i wrodzona empatia pozwoliły jej w latach 80. objąć funkcję dyrektora przedszkola w Hucie Starej A. To właśnie z tymi miejscowościami i mieszkającymi tam ludźmi była mocno związana przez całe swoje życie zawodowe. Dbała nie tylko o swoich podopiecznych, dbała o wszystkich: o starszych, o lekarzy, o strażaków. Nikt nie pozostawał jej obojętny. Przyroda też nie!

W latach 90. ukończyła Studium Nauczycielskie ze specjalnością: chemia z biologią, a następnie w Wyższej Szkole Pedagogicznej uzyskała tytuł Magistra Chemii. Od początku swojej pracy pedagogicznej w szkole w Hucie Starej B angażowała się w działalność harcerską. Robiła to w ramach, założonego przez Dyrektora Zbigniewa Śmieińskiego, Szczepu Harcerskiego. To kolejny przykład tego jak znakomitą organizatorką pracy z uczniami była Helena Bula. Zawsze rozumiała ich problemy, dawała siłę do walki z przeciwnościami. Bardzo zależało jej na osiągnięciach swoich wychowanków. Tym oto sposobem jej życiową pasją stała się bezinteresowna pomoc innym. Tak naprawdę całe swoje życie poświęciła służbie drugiemu człowiekowi. Robiła to z czystej potrzeby serca. Nigdy nie pozostała obojętna na los drugiego człowieka. Wspaniały pedagog, bardzo lubiana i ceniona przez dzieci, młodzież i rodziców.

taka była

współpracownicy o Helenie

"To dobry duch Huty, autorytet, niezwykła osobowość, pomysłowa, otwarta na ludzi, kocha swoją pracę, bardzo sumienna, jak coś postanowi, to tak będzie."
"Pani Helenie nie sposób było ponoć odmówić. Sama pozostawała w tym jednak bardzo skromna i zawsze wdzięczna innym."

W jednym z wywiadów, poproszona o kilka słów o sobie powiedziała:
"Nie mam wrogów, ani koszmarnych snów. Nie jestem osamotniona, mam wokół dobrych ludzi, wielu przyjaciół. Niczego nie zrobiłam sama i nie mnie proszę chwalić."

W hołdzie pamięci babci

Za swoje poświęcenie, osiągnięcia i pracę była wielokrotnie doceniana i nagradzana nie tylko przez władze oświatowe. Zmarła w wieku 58 lat, pozostawiając po sobie wielką pustkę. Po latach, w hołdzie Helenie Buli, ukochanej Babci, jej dzieło postanowiły kontynuować wnuczki: Magdalena i Monika. Z potrzeby serca, na cześć jej pamięci, powołana została Fundacja QMARZENIOM, która wspiera i wywołuje uśmiech na twarzach najmłodszych. Patronką fundacji jest nikt inny tylko Helena Bula - najwspanialszy Anioł wszystkich jej inicjatyw.

Wiem i czuję, że tego by sobie właśnie życzyła. Powołanie fundacji tylko utwierdziło mnie w przekonaniu, że dobro, które rodzi się raz, trwa wiecznie.